I polovi u tranziciji ?
Elem, polovi i odnosi među polovima su u nekoj vrsti tranzicije , institucija braka je u velikoj krizi (barem u zapadnom delu civilizacije). Svet koji smo promenili ubrzanim razvojem i tehnološkom revolucijom je krenuo da menja i preoblikuje nas. Po italijanskom teoretičaru u pitanju je evolutivna promena. Postepenom promenom civilizacijskog položaja i uloge muškarca i žene, neminovno dolazi i do promene u njihovom međusobnom odnosu. Promena se ne odvija samo na psihološkom već i fiziološkom nivou ( zabeležena je tendencija pada nivoa testosterona i estrogena kao posledica savremenog načina života).
Seksualni čin je odavno izašao iz okvira svoje primarne funkcije prostog produžetka vrste i postao značajan kao način za podizanje opšteg kvaliteta života i odnosa među ljudima. Polovi se približavaju u ravnopravnoj raspodeli novih socijalnih uloga i uticaja i sam sekusalni čin gubi snagu koja je počivala na jasnom razraničenju među polovima. Jedini prerogativ polovima ostaje emotivni kapacitet da se uspostavi bliskost sa drugom osobom, kao kompenzacija za gubitak generacijama unazad uigranih uloga. U jednačini seksualnog afiniteta je došlo do narušavanja iskonske ravnoteže, te je laviranje između polova način da se amortizuje novonastala situacija.
U prilog ovoj teoriji ide i rezultat istraživanja po kome čak 46% ispitanih osoba doživljava sebe kao mentalno biseksualnu osobu ( tj. kao osobu koja oseća seksualni afinitet prema oba pola, i svesna je sopstvene biseksualnosti , a pritom vodi aktivan i kvalitetan heteroseksualni život).
Sudeći po ovoj teoriji , na pomolu je nova seksualna većina koja se za svoj položaj neće boriti taktikama i strategijom seksualnih manjina, već će nastupiti kao prirodni odgovor u pravcu postizanja neke nove ravnoteže u budućnosti.
